Inspecteur Ron Esteje werkt al 27 jaar bij EFO Paardenverzekering. Op 22 juli 1996 nam hij voor het eerst een paard op in de verzekering. Dat was de draver Boy. Hij bleef al die jaren verzekerd en overleed vrij recent. Zijn eigenaresse, Marike Meilink-Watertor uit Hoorn, deelt haar bijzondere verhaal.  

“Boy kwam op mijn pad via een tip van een kennis. Ik had al een Shetlander, maar vond het leuk om zelf ook op een paard te rijden. Toen ik bij Boy ging kijken was hij er niet zo best aan toe. Op het land legde hij zijn hoofd in mijn armen. Hij ging helemaal tegen mij aanleunen, alsof hij wilde zeggen: ‘Neem mij alsjeblieft mee’. Hij stal mijn hart vrij snel en eigenlijk kocht ik hem een beetje uit medelijden. Maar met veel liefde, een goede verzorging en door te luisteren naar wat hij aangaf, kwam alles helemaal goed”, vertelt Marike Meilink-Watertor.

Marike liet Boy kort na de aanschaf opnemen in de verzekering bij EFO. “Ron Esteje was toen net aan het werk bij EFO. Hij was altijd al met dravers bezig – dat doet hij nog steeds – en vond het wel leuk om mijn draver als eerste in de verzekering op te nemen.” Marike koos voor de Beperkte Schadeverzekering met een aanvullende Brand- en Hemelvuurverzekering. Toen Boy ouder werd is de dekking in verband met zijn leeftijd gewijzigd naar een Overlijdensverzekering, met een aanvullende Brand- en Hemelvuurverzekering. “Ik vind een verzekering altijd een veilig gevoel geven. Voor aanvullende ziektekosten had ik hem niet verzekerd. Dat hoeft voor mij niet, dat heb ik voor mijzelf ook niet. Maar een basisverzekering vind ik wel heel prettig.” Marieke had Boy ruim 26,5 jaar. “Het is wel bijzonder, want in al die tijd heb ik nooit aanspraak hoeven doen op zijn verzekering. Gelukkig maar!”

“Boy was een zeer lief en voorzichtig paard. Zeker voor kleine kinderen en onze gehandicapte zoon. Je kon zo onder hem doorkruipen zonder dat hij een voet verzette”, blikt Marike terug. “In de beginjaren nam ik dressuurlessen met hem, maar ik bleef steken in de B. Dat kwam omdat Boy bij bijvoorbeeld de galop op een volte, last kreeg van zijn lijf. Dan waren we weer een poosje aan het revalideren en uiteindelijk stopten we daarmee. Springen vond hij erg leuk om te doen, maar ik deed het niet te vaak om zijn lichaam te sparen. We maakten heel graag lange ritten door de dorpen heen. Dat kon Boy lichamelijk ook prima aan. Hij was echt een langeafstandsloper. Hij genoot altijd van de omgeving en was niet angstig. Alleen voor groot verkeer. Maar ik leerde hem mij te vertrouwen. Hij mocht dan altijd op een stoep of erf staan als er een vrachtwagen of trekker aan kwam. Hoe ouder hij werd, hoe makkelijker hij het vond.”

Ook hield Boy erg van hard rennen. “Toen hij ongeveer tien jaar was hebben we zijn snelheid over één km opgenomen. Ik erop en een auto ernaast. Hij rende op zijn top 65 kilometer per uur!” Marike reed Boy met een bitloos hoofdstel en boomloos zadel. “Met het Barefoot zadel bewoog hij zich erg fijn. Ook de ijzers gingen eronder vandaan. Ik hield hem zo natuurlijk mogelijk. Dat heeft hij erg gewaardeerd. Dat merkte ik aan zijn liefde voor mij. Wij konden elkaar verstaan. Ik hoefde maar iets te zeggen en hij begreep het. Dat was handig en erg leuk.”

Boy kreeg in 2017 PPID (ziekte van Cushing). “Ik was er heel snel bij en paste gelijk zijn voeding aan. Hij kreeg echt een viersterrenverzorging. Hij heeft nooit echt last gehad van de PPID, maar zijn gebit was heel slecht. Hij kon de laatste jaren geen hooi en gras meer eten. Daarom kreeg hij alles in slobbervorm.”

De laatste jaren reed Marike niet meer met Boy. “Ik wandelde veel met hem. Vooral in het dorpspark, waar ik Ron Esteje af en toe ook tegenkwam. Hij woont namelijk in het dorp waar onze pensionstal is. We hadden het er al eens over gehad dat Boy oud werd en ik niet wilde dat hij zou gaan lijden. Ron zei: ‘Als er wat is, bel of app mij. Dan regel ik het verder voor je.’ En zo is het uiteindelijk ook gegaan toen ik Boy liet inslapen.

“Op de dag van zijn overlijden zou je niet zeggen dat Boy oud of mager was, hij zag er juist heel goed uit. Zijn vacht was nog mooi. Toch moest ik hem laten gaan, want hij voelde in zijn lijf niet meer goed. Dat was verschrikkelijk, maar we hebben het mooi afgesloten. Het was zo’n super beestje, we hadden in al die jaren een hele mooie verstandshouding opgebouwd.” Het exacte geboortejaar van Boy weet Marike niet, maar hij is geschat op 1990. “Waarschijnlijk is hij 33 jaar geworden.”

Vrij kort na het overlijden van Boy kocht Marike de elfjarige Tizon, een kruising PRE. “Hij heeft dezelfde kleur als Boy, ze lijken wel een beetje op elkaar. De ritten met Boy zal ik erg missen, maar ik hoop dat Tizon ook zo stoer gaat worden.” Ook hij is verzekerd bij EFO Paardenverzekering. “Ik had Ron al eens gezegd: ‘Als ik een nieuw paard heb, wil ik wel weer bij EFO.’ Dat bevalt mij gewoon goed. Ik liet Tizon keuren en stuurde het keuringsrapport naar Ron. Bij EFO hebben ze alles netjes geregeld. Tizon heeft een Overlijdensverzekering, plus een aanvullende Brand- en Hemelvuurverzekering. Ik vind het een prettig idee om iets achter de hand te hebben, mocht er wat met hem gebeuren.” 

Wil je net als Marike een nieuw paard laten verzekeren? EFO Paardenverzekering heeft veel verschillende opties: betrouwbaar, betaalbaar en op maat. Ontdek welke verzekering het beste bij jouw paard past. Onze inspecteurs geven je graag persoonlijk advies. Neem contact op!